Piše
Branislav Milačić
Samo što smo u zaborav smjestili parlamentarne izbore, za nas fudbalske poklonike predstoje izbori u fudbalskim organizacijama Crne Gore. Naime, biraju se nova rukovodstva u sve tri fudbalske regije (sjeverna, centar i južna) kao i rukovodstvo Fudbalskog saveza Crne Gore. Uvijek sam smatrao da su izbori proces u kojem se biraju između dobrih oni najbolji. Smatrao sam da, ako je to nadmetanje dobrih, onda je za očekivati da se poštuje ferplej i maksimalno uvažavaju protivnici. Nažalost političari su nas uvjerili da u savremenoj Crnoj Gori nije tako. Živio sam u ubjeđenju da se prilikom fudbalskih izbora ne možemo spustiti na nivo političara. Zadnjim dešavanjima poljuljan sam u svom ubjeđenju, ali se nadam da će u daljem toku ovog izbornog procesa učesnici zadržati dostojanstvo i da nam neće ogaditi fudbal već da će ga još više primaći njegovim ljubiteljima.
Uvijek mi je bilo interesantno sagledavati ličnost onih koji se kandiduju u izbornim procesima. Imao sam stav o njima ali ga nijesam javno iznosio, nijesam od onih koji se plekaju u politička nadgornjavanja. Ipak, smatram da sam dosadašnjim radom u crnogorskom fudbalu stekao pravo da iznesem stav o navedenom vezano za izbore u fudbalskoj organizaciji. Živim u ubjeđenju da fudbalske organizacije trebaju da vode uspješni ljudi. To su u prvom redu izuzetni fudbalski asovi kao što su: Savićević, Mijatović, Jovetić, Vučinić… Zašto ovo kažem? Zato što sam siguran da je potrebno mnogo više talenta, rada i intelekta da postaneš as nego li da se dobije diploma visokoškolca. Zatim su to bivši fudbaleri, koji su svoju ljubav prema fudbalu i svoje organizacione sposobnosti iskazali radeći u klupskom fudbalu. Dalje, tu su i uspješni menadžeri privrednih društava koji su takođe svoje vrline iskazali radeći u klubovima. Siguran sam da u Crnoj Gori ima dosta onih koji posjeduju navedene kvalitete i koji bi uspješno mogli da vode fudbalske organizacije.
Sva sportska javnost, rukovodstva klubova, strukovne fudbalske organizacije, sva sredstva informisanja pratili su rad dosadašnjeg rukovodstva FS Crne Gore i imali priliku da se u raznoraznim situacijama oglase kritički o radu ovog organa. To je bila rijetkost. Suprotno tome čuo sam i pročitao sijaset pohvala. Posebno su se u tome isticala rukovodstva klubova. Kada je to tako, potpuno je normalno da se na ovim izborima za mjesto predsjednika saveza ponovo kandiduje Savićević. I gle čuda! Pojedini fudbalski radnici, više tajno nego javno, počeše iznositi zamjerke na rad Savićevića. Nekako se to može shvatiti jer se u izborima mnogo toga toleriše. Međutim, vrijeđati i stavljati pod sumnjom profesionalnost i poštenje glavnih ljudi saveza Dejana Savićevića i Momira Đurđevca je pravi bezobrazluk. Radi se o dva visoko moralna čovjeka, dva čovjeka koji su vrhunski profesionalci i koji su sve klubove tretirali na istovjetan način, nikada, apsolutno nikada nijedan crnogorski fudbalski klub kod njih nije imao privilegovan položaj. O tome koliko su dobra uradili za vrijeme mandata neću pisati, koga interesuje on zna. Pomenuću samo zadnju akciju FSCG nakon koje doživjesmo da se sve ligaške utakmice igraju u noćnim terminima.
Kritičari kažu nema dobrih mladih fudbalera. Čak je i njima jasno da se oni ne stvaraju u savezu nego u klubovima. Ima još takvih nebuloza i ne vrijedi da se zadržavam na njih. Da li je rukovodstvo Saveza imalo grešaka u svom radu? Vjerovatno da, a ko nije. Opravdane kritike ne bi smjele da im smetaju, već treba da im koriste u budućem radu ako zadrže sadašnje pozicije. Izvjesno je da, kada bi se na tas vage s jedne strane stavilo sve dobro što je urađeno od strane FS Crne Gore, a s druge što je bilo loše, mnogostruko bi pretegla ova prva strana. To što se najavljuje više kandidata za predsjednika FS Crne Gore je za poštovanje. Sportisti time pokazuju svoju demokratičnost i dokazuju da je sloboda izbora univerzalni princip. Međutim, pitanje je da li kandidati koji su najavljeni imaju težinu da budu adekvatni rivali Savićeviću. Kandidatura aktivnog fudbalskog sudije Kaluđerovića bila mi je iznenađenje. Da je kandidovan za najveću funkciju u sudijskoj organizaciji bilo bi opravdano. Nesporno je da se radi o čovjeku visokih moralnih načela koji je i te kako pomogao da se na crnogorskim terenima zavede red, drugim riječima jedan je od najzaslužnijih što je crnogorska fudbalska liga najregularnija u regionu. I to je svijetla strana medalje. Ona druga je da je Kaluđerović iskazan samo kao izvanredan fudbalski sudija, nema ga u radu u drugim sferama fudbala. Sudije od prvog dana rade samo za sebe, dok predsjednik Saveza vodi čitavu organizaciju. Ogromna je to razlika. Sem toga on je još uvijek aktivni sudija, pa bi značilo da iz te pozicije zauzme mjesto predsjednika Saveza. To bi bio neviđen presedan. Čudno je da rukovodstva klubova koji su Kaluđerovića predložili ili će ga predložiti za visoku funkciju, nijesu nekog iz njihovih redova kandidovali. Čega su se uplašili? Radeći u svojim klubovima postali su prekaljeni sportski radnici. Mogu prihvatiti mnogo toga ali ne i to da je Kaluđerović žrtveno jagnje. Pošto ova kandidatura na to liči, nije mi jasno kako je on na to pristao. O najavi kandidovanja još jednog lica nemam komentar. Tog čovjeka, da su kandidovali svi oni koji su ga upoznali tokom rada u crnogorskom fudbalu, ne bi imao dovoljno glasova za kandidaturu. Izbori su došli i proći će. Najvažnije da se u crnogorskom fudbalu ne posije sjeme mržnje od kojeg bi svi imali štete, a posebno crnogorski fudbal. Zato fudbalski radnici budite pametni i dostojanstveni, poštujte različito mišljenje, glasajte po svojem ubjeđenju i savjesti. Pokažite da u našem fudbalu egzistiraju pametni i demokratski profilisani ljudi.
