Imala je Budućnost sjajnih generacija, velikih igrača, živopisnih fudbalera koji su davali cijelog sebe za plavu boju, momke kojima je bilo bitno da se igra dopadne navijaču, pa će rezultat možda doći…
Ali, kada na jednoj slici u jednom timu vidite dva najveća fudbalera koja je Crna Gora iznjedrila u svojoj posebnoj fudbalskoj istoriji Dejana Savićevića i Predraga Mijatovića onda vam je jasno da je ta ekipa igrala fudbal kakav nije do tada viđen u Titogradu/ Podgorici.
U današnjem izdanju Nostalgije “Dnevnih novina” donosimo vam fotografiju startnih 11 Budućnosti iz sezone 1987/1988.
GORNJI RED: Dejan Savićević, Goran Stanisavljević, Vojo Ćalov, Dragoje Leković, Željko Janović, Slavko Vlahović.
DONJI RED: Dragoljub Brnović, Branislav Drobnjak, Goran Mišković, Željko Petrović, Predrag Mijatović.
Te sezone u ligi SFRJ igralo je 18 klubova, prvenstvo je bilo neizvjesnije nego ikada ranije (Crvena zvezda šampion imala 45 bodova, Partizan 44, Velež 42, Dinamo Zagreb 42), a Budućnost je osvojila deveto mjesto sa 32 boda. Igrali su atomski fudbal, a činjenica koja je radovala navijače je nikoga se nijesu plašili…
Koliko je kvaliteta tada stanovalo na stadionu pod Goricom govore karijere momaka koji su nosili simpatične dresove samo Vlahović i Ćalov nijesu otišli preko granice.
Dejove i Peđine zvjezdane trenutke znate, a mi ćemo vas podsjetiti da je Brnović harao po Francuskoj (iz Partizana otišao u Mec), Janović sjajno igrao u Španiji (Salamanka), Petrović drmao u Španiji i Holandiji (iz Dinama otišao u Sevilju, a onda PSV, RKC…), Leković imao zapažene role u Španiji i Škotskoj (iz Zvezde pa opet preko Budućnosti otišao u Kilmarnok, pa u Sporting Hihon, Malagu…), Stanisavljević i Drobnjak su bili u Austriji (prvi u Ridu, Klagenfurtu, a drugi u Gracu), dok je Mišković igrao u Grčkoj.
Generacija za pamćenje, generacija na koju bi morali da se ugledaju neki novi klinci.
